Voor iedereen die bij de titel “big break” aan “doorbraak” denkt en gelijk voor mij een vreugdedansje zou willen doen: love you for that. Maar met big break bedoel ik in dit geval gewoon letterlijk een grote pauze. De kogel is door de kerk en ik heb mij erbij neergelegd dat ik niet alles tegelijk kan.
Beyond the limit
De afgelopen 7 maanden heb ik een leven geleid alsof ik superwoman ben. Deels door de grote opluchting dat Chris uit mijn lijf was en dat ik weer kon lopen na mijn operatie. Maar deels ook doordat ik gewoon niet goed niets kan doen en een oneindig doorzettingsvermogen heb. Ik was moeder van 2, huisvrouw, vriendin, bonusmoeder van een puber, werknemer en ondernemer in 1. En dat zonder opvang voor de kids. Daarnaast heb ik ook hypothyreoïdie, oftewel een vertraagde schildklier. Dat moest ook nog op orde gebracht worden na mijn zwangerschap. En zelfs als dat stabiel is, kamp ik nog met een energieprobleem. Maar ondanks dat dacht ik dat het allemaal wel zou kunnen lukken. Wrong!
Burn-out risico
Met zo veel hooi op mijn vork is het niet raar dat ik nooit uitgerust ben, zelfs niet als mijn kids wel een nacht doorslapen. Naast dat ik lichamelijk constant moe ben, wordt mijn humeur er ook niet beter op. De afgelopen tijd merkte ik dat ik gefrustreerd en boos werd als mijn kids me nodig hadden en ik dan niet kon doen wat ik eigenlijk moest doen. Ook was er bijna dagelijks wel gekibbel tussen mij en mijn vriend, door alle stress. Niet zo heel goed dus allemaal…
Een stap terug
Daarom heb ik besloten om tijdelijk mijn bedrijf op een laag pitje te zetten. Ik ga mij nu eerst focussen op mijn kids, op mijzelf en mijn relatie. Om vooruit te kunnen met mijn bedrijf, zal ik eerst weer tot rust moeten komen. Die rust is sowieso al lastig te vinden met 2 kleine kids, maar ik heb het mijzelf ook niet toegestaan. Ik was zelfs de laatste maand van mijn zwangerschapsverlof al weer keihard aan het werk. Alleen maar omdat ik mijzelf had opgelegd dat ik na mijn verlof fris moest beginnen met een nieuwe huisstijl en nieuwe website.
De enige oplossing voor nu is dus dat ik een grote pauze in las van het ondernemen. Zo kan ik hopelijk straks ook beter nadenken over hoe ik mijn werk zo kan gaan inrichten dat ik er gelukkiger van word i.p.v. gestresst. Of misschien kom ik wel tot de conclusie dat ik weer een baan moet/wil gaan zoeken, maar zo ver is het nog lang niet.
Ik ga nu eerst genieten van mijn kids. Vooral van de kleine man, die gelukkig echt een lekker ventje is, ondanks de ellende tijdens de zwangerschap. Maar natuurlijk ook van Rebecca, met al haar peuterpubergedrag erbij… En voor mij zal wat meer de chill-modus aan moeten.
Hou mijn blogs in ieder geval goed in de gaten voor verdere updates… Want ik heb zo’n vermoeden dat er de komende tijd nog wel een paar zullen volgen… En er is ook nog eens een hele nieuwe website in de maak![:en]Voor iedereen die bij de titel “doorbraak” denkt en gelijk voor mij een vreugdedansje zou willen doen: love you for that. Maar met big break bedoel ik in dit geval gewoon letterlijk een grote pauze. De kogel is door de kerk en ik heb mij erbij neergelegd dat ik niet alles tegelijk kan.
Beyond the limit
De afgelopen 7 maanden heb ik een leven geleid alsof ik superwoman ben. Deels door de grote opluchting dat Chris uit mijn lijf was en dat ik weer kon lopen na mijn operatie. Maar deels ook doordat ik gewoon niet goed niets kan doen en een oneindig doorzettingsvermogen heb. Ik was moeder van 2, huisvrouw, vriendin, bonusmoeder van een puber, werknemer en ondernemer in 1. En dat zonder opvang voor de kids. Daarnaast heb ik ook hypothyreoïdie, oftewel een vertraagde schildklier. Dat moest ook nog op orde gebracht worden na mijn zwangerschap. Maar zelfs als dat stabiel is, kamp ik nog met een energieprobleem. En nog dacht ik dat dat allemaal wel zou kunnen lukken. Wrong!
Burn-out risico
Met zo veel hooi op mijn vork is het niet raar dat ik nooit uitgerust ben, zelfs niet als mijn kids wel een nacht doorslapen. Naast dat ik lichamelijk constant moe ben, wordt mijn humeur er ook niet beter op. De afgelopen tijd merkte ik dat ik gefrustreerd en boos werd als mijn kids me nodig hadden en ik dan niet kon doen wat ik eigenlijk moest doen. Ook was er bijna dagelijks wel gekibbel tussen mij en mijn vriend, door alle stress. Niet zo heel goed dus allemaal…
Een stap terug
Daarom heb ik besloten om tijdelijk mijn bedrijf op een laag pitje te zetten. Ik ga mij nu eerst focussen op mijn kids, op mijzelf en mijn relatie. Om vooruit te kunnen met mijn bedrijf, zal ik eerst weer tot rust moeten komen. Die rust is al lastig te vinden met 2 kleine kids, maar ik heb het mijzelf ook niet toegestaan. Ik was zelfs de laatste maand van mijn zwangerschapsverlof al weer keihard aan het werk. Alleen maar omdat ik mijzelf had opgelegd dat ik na mijn verlof fris moest beginnen met een nieuwe huisstijl en nieuwe website.
De enige oplossing voor nu is dus dat ik een grote pauze in las van het ondernemen. Zo kan ik hopelijk straks ook beter nadenken over hoe ik mijn werk zo kan gaan inrichten dat ik er gelukkiger van word i.p.v. gestresst. Of misschien kom ik wel tot de conclusie dat ik weer een baan moet/wil gaan zoeken, maar zo ver is het nog lang niet.
Ik ga nu eerst genieten van mijn kids. Vooral van de kleine man, die gelukkig echt een lekker ventje is, ondanks de ellende tijdens de zwangerschap. Maar natuurlijk ook van Rebecca, met al haar peuterpubergedrag erbij… En voor mij zal wat meer de chill-modus aan moeten.
Hou mijn blogs in ieder geval goed in de gaten voor verdere updates… Want ik heb het vermoeden dat er de komende tijd regelmatig wel één zal gaan verschijnen…